انتصابات یکی از اختیارات قانونی و متعارف مدیران در سطوح و بخشهای مختلف اجرایی و مدیریتی کشور است اما باید قبول کنیم که انتصابات مدیران میانی از اهمیت ویژه ای برخوردارند و چنانچه بی دقتی در این انتصابات انجام شود هم بازخوردهای منفی ارباب رجوع سازمان متبوع را برمی انگیزد و هم میتواند در کلیت جامعه مقبولیت لازم را به همراه نداشته باشد.
این مسئله کاملا روشن است که امور اصلی اجرایی کشور توسط همین مدیران میانی انجام میشود و بدون تردید مقبولیتهای لازم تخصصی، اجتماعی و توان اجرایی بسیار تعیین کننده در تحقق اهداف سازمانی هر مجموعه ای از دستگاههای اجرایی کشور است و عدم دقت در انتصابات مدیران میانی قطعا حاشیه های متعددی به وجود می آورد.
یقینا درایت و نگاه جامع الاطراف مدیر منصوب کننده در انتصابات میتواند حاشیه های بعدی تحقق اهداف سازمانی در یک مجموعه را کاملا کاهش دهد.
نکته هوشمندانه در انتصابات مدیران توسط مقامات بالادستی، در مقبولیت و محبوبیتهای تخصصی، اجرایی و اجتماعی ی مدیر منتخب برای پست و مقام مورد نظر است تا تصمیمات اثر بخش و نافذ شود و در نهایت ماموریتها روی زمین باقی نمانند.
صرفا ارتباطات و نزدیکی دو سویه مدیر بالاوستی و مسئول منتخب برای یک مجموعه کفایت از مسئله نمیکند چرا که بدون لحاظ مقبولیت جامع، تاثیرات عمیق، در جمیع جهات اجرایی و ماموریتی، قابل تحقق نیست و بعضا غفلت از جامعیت انتصابات، سالها مدیر منصوب شده مربوطه و ماموریتهای سازمانی را دچار چالشهای حاشیه ای میکند.
ثنائی
