کیشوند نیوز; دانیال داودی
نمی گویم همیشه، ولی اوقات بسیاری دغدغه ی سرزمینم را داشته ام، اما به خوبی بر من روشن است که یکی از راههای پیشرفتِ کشورم توسعه ی بیشترِ تولیدات داخلی و در گردش بودنِ چرخ اقتصاد در این جامعه است. هر چند که برخی از صنایع نیازمندِ سطوح بالایِ تکنولوژی است ولی برخی دیگر را می توان با تلاش و پشتکار به دست یافت و به خوبی تهیه کرد. ولی متاسفانه چه کنم؟ چه کنم که گاهی اتفاقاتی می افتد که دلِ انسان را به درد می آورد. متاسفانه برخی تولیدکنندگانِ داخلی، با عدم عملکرد به تعهداتشان، بدقولی های زمانی و دقتِ پایین در پروسه ی تولید باعث سرخوردگیِ انسان از تلاش برای خرید از تولیدکنندگان داخلی می شود و ترجیح می دهد تا از تولید کنندگانِ خارجی جنسی را تهیه کند که حداقل به کیفیتِ کارِ آن اطمینان داشته و نیز با برخوردهای غیر حرفه ای مواجه نمی شود.
چندی پیش با یکی از دوستان برای تهیه ی سرویس اتاق خوابِ نوزاد به یکی از مراکز معروفِ کیش رفتیم. انواع کارهای به اصطلاح مارک دارِ خارجی موجود بود. پس از گشتی در بازار به او پیشنهادِ یک فروشگاه را دادم که کارگاهش در خودِ جزیره است. به او گفتم که خودم کارگاه را دیده ام و چند جوان آنجا مشغول فعالیت هستند و خوب است که با خرید از این فروشگاه هم شما به آنچه می خواهید می رسید و هم در این اوضاع و احوال چرخِ زندگی صاحب فروشگاه و کارمندانش می چرخد. با موافقت دوستم به فروشگاه رفتیم. برخورد بسیار خوبی با ما شد و خیلی سریع فاکتوره مربوطه به صورت کلی صادر شد. دوستم بیان کرد که یک صندلی هم می خواهد به آنچه در عکس وجود دارد اضافه شود که صاحب کارگاه قبول کرد و گفت نیازی به وارد کردن آن به فاکتور نیست. بحثِ زمانِ تحویل پیش آمد که صاحب کارگاه گفت کمی مشکل دارد، هم در حالِ اسباب کشی است، هم باید سری به شهرستان بزند و هم چون می خواهد کار تمیز در بیاید کمی زمان می برد و یک برنامه زمان بندی داد که حدود ۲۰ تا ۳۰ روزی به طول می انجامید. دوستم به صاحب کارگاه گفت زیاد عجله نکند و در آرامش خانه ی خود را جابجا کند و به کارهایش برسد و اگر در مدت بیشتری هم خواست کار را انجام دهد.
انجام کار حدود ۳۵ روز طول کشید. پس از کش و قوس های فراوان، موعد نصب فرا رسید که کارمندِ کارگاه شروع به نصب سرویس در منزلِ دوستم کرد. روزِ بعد دوستم را دیدم و از کیفیتِ کار جویا شدم، بنده خدا ناراحت بود و برایم تشریح کرد که چقدر کیفیت نازل بوده و حتی مسایل بدیهی برای محکم و سرِ پا نگهداشتنِ سرویس رعایت نشده و چطور تا دیر وقت منتظر مانده بود تا صاحب کارگاه بیاید و به صورت سطحی رفع اشکال کند و زبانی قول بدهد که مشکلی نخواهد بود و اگر باشد خودش می آید دوباره آنرا درست می کند. دوستم سراغِ صندلی که قرار بود بسازد را گرفته بود که ایشان قول داده بودند که طی چند روز بعد آن هم آماده است. روزها می گذرد و هر روز دوستم از صاحب کارگاه پیگیری میکند و هر روز یک حرفِ جدید و یک دروغِ جدید، حتی در یک مورد صاحب کارگاه گفته بود که صندلی داخلِ ماشینش آماده است و حتما روزِ بعد آن را تحویل می دهد. تا اینکه دوستم پس از گذشتِ ۵۷ روز از قرارداد و حدود ۲۴ روز از نصبِ سرویس، به کارگاه مراجعه می کند. صاحب کارگاه می گوید یک ساعت دیگر آماده است. دوستم یک ساعتِ بعد مجددا مراجعه می کند و با کمال تعجب می بیند که هنوز آماده نیست. وقتی معترض می شود که چرا صندلی آماده نیست، با این حرف روبرو می شود که اصلا در فاکتور این مورد ذکر نشده و دوستم کاری نمیتواند بکند. دوستم بسیار محترمانه متذکر می شود که وقتی دو مرد حرفی را می زنند باید به آن عمل کنند که در این لحظه با فحاشی ها و حرف های رکیکی از جانبِ صاحب کارگاه مواجه می شود. با این برخورد دوستم بیرون می آید و دیگر بیخیالِ همه چیز می شود.
این یک نمونه از برخوردِ سازندگانِ عزیزِ ایرانی است (زیاد در مورد خودرو سازها شنیده بودید)، می دانم و مطمینم که سازندگانِ خوبی هم در هر زمینه ای مشغول کار هستند، ولی چرا آدم روزه ی شک دار بگیرید؟ چرا واردِ معامله ای شود که هر لحظه ممکن است سازنده به هر نحوی کار را درست انجام ندهد؟
