یادداشت | محمد طاهری عضو شورای شهر کیش
این روزها در فضای سیاسی کشور کاندیداها با ورود به نشست‌های مردمی برای موفقیت خود در انتخابات با مردم قول و قرار گذاشته و ضمن شنیدن سخنان و مطالبات انها برای اینده خود تعهد ایجاد می‌کنند.
به‌راستی تا چه اندازه می‌توان به قول این افراد اطمینان داشت؟ آیا این افراد در حیطه اختیارات نمایندگی، خود را متعهد می‌کنند و یا تعهدی فراتر از اخیارات می پذیرند؟ آیا سوابق این افراد حکایت از توانمندی آنها برای عمل به این تعهدات دارد و یا صرفا برای رای گرفتن از مردم این قرارها تنطیم می‌کنند؟ آیا توان تخصصی این افراد اجازه برآوردن چنین تعهدی را می‌دهد و یا اینکه باری به‌هرجهت برای خود تعهد ایجاد کرده‌اند؟
عدم شناخت مردم از حوزه کاری نمایندگی، توانمدی‌های تخصصی، تجربیات کاری و گذشته فرد باعث می‌شود تا برخی از کاندیداها با جلب اعتماد مردم برای خود هوادار و رای دهنده‌ای جمع کنند و بر این پایه‌های سست، موفقیت خود را بنیان نهند.
این اعتماد کردنها هرچند ممکن است مشکل رای آوردن یک دوره کاندیدا را حل کند ولی به‌زودی مردم را از اعتماد انجام شده و کلیت نمایندگی، مجلس و نظام بی اعتماد می‌کند.
فراز و فرودها و چرخش های متعدد در اعتماد مردم به این جناح و ان جناح و انتخاب نمایندگانی که نتواند انتظارات مردم را برآورده کند، نتیجه این اعتماد کردن‌های غلط است.
مردمی که بار مشکلات بر دوش آنها سنگینی می‌کند بدون ریشه یابی مشکلات، خیال می‌کنند که با حذف زید و جایگزینی امر مشکلات آنها حل می شود.
متاسفانه مردم ما در انتخابات به‌جای انتخاب به عدم انتخاب روی می‌آورند، بگونه ای که تصور می‌کنند مشکلات آنها ناشی از انتخاب نمایندگان از این جناح و یا ان جناح است و لذا اگر این دور مشکلات آنها حل نشد دور بعدی به کاندیداهای جناح مقابل حتی اگر چوب خشک هم باشد رای دهند.
مردم باید توجه کنند که باعث مشکلات آنها این جناح و آن جناح نیستند، بلکه انتخاب نمایندگانی هستند که حداقل های لازم برای نمایندگی را ندارند.
به‌عبارت دیگر مشکل در انتخاب نمایندگانی است که فراتر از اختیارات نمایندگی و مجلس قول میدهند و یا در حیطه کار نمایندگی یا عزم و اراده عمل به تعهدات خود را ندارند و یا توان تخصصی، تجربی و تعهدی آنها اجازه چنین کاری را نمی دهد.
انتخاب‌های نشات گرفته از ملاک‌های سیاسی، قومی و قبیله‌ای، محله‌ای و منطقه‌ای و خانوادگی، جز حسرت و پشیمانی و دلسردی و بی اعتمادی به حاکمیت و نیز مجلس و نمایندگان نتیجه دیگری بدنبال ندارد.
برای اینکه اعتمادمان را به همه چیز از دست ندهیم، با ملاک و معیار و مبتنی بر شاخص، گزینه های خود را انتخاب کرده و رای دهیم.
آقای طاهری اگه کار کن بود بشاگرد بی خیال پست وپشت میز نمی شد نمید به کیش همش حرف هایش دروغه