در طول تاریخ هر قوم و ملتی آداب و رسوم ویژه ای برای خود دارند که این آداب ورسوم از دیر زمانی سینه به سینه و دست به دست گشته و به یادگار مانده است و مردم آن منطقه برای احیای آن کوشا بوده و آنرا نگه داشته و به داشتن آن افتخار می ورزند. آنها معتقدند که این آداب و رسوم جزئی از فرهنگ و تاریخ و یا باورهای آنان است و تلاش دارند آنرا نگهداری و تقویت نموده و نسل به نسل به بعد از خود بسپارند.
نمونه بارز آن آداب و رسومی است که در مناطق ساحل نشین خلیج فارس است که از دیر زمانی از آباء و اجداد شان بیادگار مانده و همه ساله آنرا بر پا می دارند، مراسم جشنی به نام گرگاعو یا گرنگعوه (شب جشنی مخصوص کودکان) می باشد، که مردم این نواحی فرزندان خود را برای حفظ و برگزاری آن تشویق می کنند.
این مراسم ( گرگاعو ) را در شب نیمه ماه شعبان و نیمه مبارک رمضان هر سال برگزار می کنند ، بچه های همه محله ها خصوصا کودکان با استفاده از زیباترین پوشاک محلی وسنتی خود بصورت گروهی و دسته جمعی بعد از نماز مغرب و عشاء کوچه ها و خیابانها را طی نموده در حالیکه کیسه های مخصوص به دست گرفته راه می افتند و خانه به خانه می گردند همینکه به در منزل دلخواه خود رسیدند، اشعار محلی و بومی مخصوصی که مبنی بر این شب جشن است همخوانی می کنند و تقاضای شیرینی از صاحب خانه می نمایند.
خلاصه آن اشعار چنبن است: گرنگعوه ، گرگاعوه ، اعطونا الله یعطیکم ، بیت مکه ایودیکم ، یا مکه یا معموره ، ام السلاسل والذهب یانوره ، اعطونا من مال الله .. یسلم لکم عبدالله ، اعطونا وجبه میزان ، یسلم لکم عزیزان . گرنگعوه گرگاعوه . پس از هرجمله از شعر، بچه ها : گرنگعوه گرگاعو را تکرار میکنند . پس از گرفتن شیرینی ازصاحب خانه ، به منزل بعدی منتقل و این گشت تا نیمه شب ادامه می دهند.
در گذشته کاسه ، یا کیسه، و یا سبد های مختلفی همراه داشتند و صاحب خانه شیرینی ها را در آن می ریخت .
