برف، رحمت الهی

کیشوند نیوز; محمد مهدی باغ عنایت

چه زیباست کل خلقت و چه زیباتر آفریننده ی آن، تمام آن نشانه و برای هر جز آن جای شکر است، چه سخاوتمند پروردگاری که بی هیچ منتی رحمتی از جنس برف و باران بر محل معیشت جانشین خود فرود میاورد، باران معنوی رحمتش نماز است و گفته بخوانید تا دلتان پاک و زلال شود، مرا بسیار یاد کنید تا رئوف شوید، شب مرا یاد کنید تا راز شب را بیابید و صبح با یاد من برخیزید تا رحمتم را بشناسید و به یاد من اطعام کنید تا مهربان شوید و به یاد من دست گیری کنید تا زیبا شوید و به یاد من از هدیه ام‌ به محمد علیه السلام که قرآنم هست بخوانید تا دانا شوید و …

بالاخره هر آنچه هست از من به شماست و از خود به دیگران ببخشید تا بارانی معنوی بگسترانم و نور زندگیت شوم، و چه زلال برف و بارانی از سپهر خود بر شما نازل می کنم تا سیراب شوید.

معمولا ابتدا با باران شروع می شود و آسمان را می شوید ، پس حتی خداوند با حکمت بی پایانش آسمان را نیز پاک می گرداند آسمانی که آنهمه وسعت و آنهمه پهنه ی بی کران دارد ، همین خدا به فکر تلطیف ذات بشرش هست و ” نماز را باران دل تو ای انسان قرار داد ” تا قلب رئوفی که در شروع تولدت به تو و خانواده ی تو هدیه داد را پاک سازی کند.

بعد از باران ، خداوند با برف به تو نشان می دهد که می تواند این جهان ماشینی و شهرهای کم و بیش آلوده را سراسر سفید کند … شباهنگام می خوابی و صبح بعد از بیدار شدن همه جا را سپید و پاک می یابی همچو قلب نوزاد و مادر … پس فاصله ی پاکی و سپیدی تنها بک شب است و بس …

اما برای ما مخلوقات به بلندی یک شب نیست و بلکه گذر یک توبه و استغفار از ذهن معنوی و عمق قلب … یک آن و یک لحظه قلب خودت را مثل قبل کن و سوار بر چوب اسکی فکرت روی آن گردش کن و لذت ببر که عمر کوتاه هست و غفلت ما طولانی.

در هر جز خلقت نشانه هست و نشانه های این برف بسیار ، پروردگارا به ما توفیق توبه عطا بفرما و جرئت آن را بر ما سهل بگردان …